Łączenie muzyki z matematyką, nie jest czymś nowym. Przykładem może tu być Euklides, który podał uzasadnienie poglądu o wzajemnym przyporządkowaniu liczb i dźwięków, a także wskazał na istotne motywy takiego ujęcia. Rozpatrywano wówczas podstawową cechę dźwięku – jego wysokość, a jej zmiany mogły być dokonywane poprzez „dodawanie” lub „odejmowanie ruchu”, co również miało wyraz liczbowy i świadczy o odniesieniu całego zagadnienia na grunt matematyczny. Platon omawia kolejno arytmetykę, geometrię, astronomię i muzykę, podkreślając ich przydatność oraz wzajemne zależności.
Współcześni pracownicy nauki tj. Richard A. Knox stwierdza, że zarówno wykonywanie jak i słuchanie muzyki ma moc rozszerzania niektórych wyższych funkcji mózgu. Stwierdzenie to potwierdzone zostało przez naukowców z Uniwersytetu Kalifornijskiego, którzy wskazali na związek przyczynowy między muzyką, a rozumieniem przestrzennym i na tzw. „Efekt Mozarta”. Badacze wierzą, że słuchanie muzyki Mozarta uaktywnia niektóre z tych samych obwodów nerwowych, które pracują w czasie zadań przestrzenno – wizualnych.
Wspomagając nabywanie umiejętności matematycznych muzyka może stanowić pomoc między innymi w procesie kształtowania pojęć liczbowych, w posługiwaniu się nazewnictwem matematycznym, w kształtowaniu poczucia czasu, pojęcia kierunku, wyobrażenia figur, w orientacji dotyczącej stosunków czasowych i przestrzennych, w posługiwaniu się symbolami, w określeniu położenia w przestrzeni, w wyodrębnianiu i w opisywaniu cech wielkościowych, klasyfikowaniu przedmiotów według cech jakościowych, jak również w posługiwaniu się liczbą.